Χρυσό καντήλι κρέμεται, ψηλά απ' τα ουράνια. Δίχως αλυσίδες κρέμεται, δίχως σκοινιά κρεμιέται, δίχως βοριά βορίζεται, δίχως αέρα σείεται, δίχως λαμπάδες και κεριά, φέγγει τον κόσμο όλο, φέγγει και της μανίτσας μου στ' αλώνι που δουλεύει, φέγγει και του πατέρα μου, στο δρόμο που πηγαίνει.
|
|